03-04-2012

Het ontstaan van "Bomen met het Bos"

Voor een workshop met Orna Ralston ging ik nog een keer terug naar het opleidingscentrum Mirre inValthe. 
Daar ontmoette ik de bijzondere vrouw Chrisan Laarman. Ze vertelde me wat natuur ervaringen van haar, ze leek wel een natuur medium !  Ik vertelde haar kort over mijn rondje bos. 
Weer thuis vroeg de Oude Eik me haar uit te nodigen.  
Een aantal weken later kwam ze naar me toe.
Ze is kunstenares en schrijfster. Zij schreef deze bomen wandeling uit en moedigde me aan het verzoek van de bomen uit te voeren. 
Zo ontstond  "Bomen met het Bos ". 




Een uitnodiging van de Bomen 


Soms ontmoet je een speciaal iemand,een man of vrouw waarmee je een bijzondere hartsverbinding hebt.
                                     Else is een dergelijk iemand voor mij.

Zij woont vlakbij de Drunense duinen. Een foto van een prachtige boom door haar gestuurd, voelde als een roep om te komen, naast haar persoonlijke uitnodiging om samen dit gebied in te gaan om contact te leggen met de bomen in het gebied.

Onze intentie was om op onze tocht de fijngevoelige energie/sfeer van de bomen te ervaren. En een vaag gevoel dat die ervaring er niet alleen voor ons zou zijn maar voor ieder mens die zich daar voor opent.

Met onze lunch, drinken en muziekinstrumenten (drums, fluit en belletje) gingen we op weg.
De eerste stop was bij het kapelletje van St. Hubertus, de patroonheilige van de jacht.
Het verhaal gaat dat hij oog in oog kwam te staan met een hert, het goddelijke licht in diens ogen zag, zijn pijl niet afschoot om het hert te doden en het klooster in ging. Hij zag dus het heilige van en in de natuur.
In het kapelletje stond St. Hubertus als stenen beeld in het midden, met links een gekleurd raam met Maria, die onder haar mantel mensen met verdriet en zorgen beschermde, aan de andere kant van het stenen beeld een gekleurd raam met het verhaal van St. Hubertus uitgebeeld. We hebben er een kaarsje aangestoken en een soort gebed uitgesproken; vrede voor allen en dat alle mensen weer in verbinding zijn met de energie van de bomen.
Vrede voor allen kwam voort omdat op de steen bij de ingang stond; vrede voor allen..


Langs het pad dat we vervolgden stonden 3 bomen die leken te dansen, ons uitnodigend tot kom, zie onze energie, dans met ons, voel ons; als een soort wachters van het gebied.

 We kwamen bij de eerste boom die Else me wilde laten zien. De boom van het oosten. Deze berk stelde de vraag; Kies je werkelijk voor het leven? Het was een dode berk met levende nieuwe takken uit de oude dode stam. Ongelooflijk, maar waar.
Er naderde een man, die een vriend van Else bleek te zijn.Tijdens ons gesprek, kwam naar voren dat we allemaal zoekende zijn naar transformatie. Hoe belangrijk het daarin is dat we in onszelf blijven voelen, wat waar is voor ons en wat niet.

De boom van het oosten bracht ons op de vier richtingen. In de vele tradities van waar welk element bij welke richting(oost, west, zuid of noord) geplaatst zou moeten worden, is er zeer veel variaties.
Het gaat erom ; wat voelt voor jou waar, los van welke traditie dan ook….

Het oosten is water voor mij; het ijs smelt en komt in beweging, de sappen van de aarde worden wakker, het oosten als nieuw begin, als, daar komt de zon op als dageraad. Het water spoelt al het oude weg en er kan iets nieuws ontstaan.
Het zuiden is voor mij verbonden met vuur. We genieten en gaan spelen in de zon. Vrijheid,licht en vreugde, ons innerlijk kind is altijd “vurig”; namelijk ontdekkend, vol levenskracht, nieuwsgierig . Er is een vuurkracht aanwezig die alle planten en bomen volop laat bloeien.
Het westen is verbonden met aarde. Alles in de natuur trekt zich weer in de aarde terug en bereidt zich voor op de omzetting.
Het noorden is de lucht. De boodschapper van wijsheid. Die wegblaast wat oud is en richting kan geven welke kant op te gaan. In de winter zijn alle andere elementen “stilgelegd” en is alleen lucht in staat zich te bewegen, en hoe!!



Else en ik vervolgden onze weg. Terwijl zij voelde naar welke van “haar”” bomen we nu moesten gaan, ontdekte ik een boom die me aantrok. Ik sloeg mijn armen om de stam en luisterde van binnen. De boom sprak; Ik ben de boom van the directions ( ja heel vaak wordt er in mij in het Engels gesproken). De wijze raad die ik ontving was; als je niet weet in welke richting je moet gaan, ga zitten, verbind je met mijn energie, dan leidt je intuïtie je naar de juiste richting. Voor mij was het op dat moment niet zozeer een fysieke richting, ik vertrouw(de) Else hierin volkomen ,dat zij wist welke richting te gaan; het was meer een inzicht in het algemeen voor mijn leven.

En tegelijkertijd ontstond er ook iets tussen Else en mij, dat we beiden overeenstemming voelden welke kant op te gaan.




Het gebied waar we doorheen trokken, was adembenemend. Vol met prachtige bomen, zandverstuivingen, dan weer een heuveltje op en weer een ander vergezicht.
We trokken ( of beter, we werden getrokken) naar wat Else het centrum, het midden van het gebied ervaarde. De precieze plek konden we niet vinden, het voelde aan alsof het midden, een gebiedje was in plaats van een exacte plaats.
 We genoten net van onze lunch in een soort kom, toen er een opa en oma plus kleinkind naar ons toe kwam lopen met de vraag of wij wisten waar de schat lag.
Ja, zei Else, die is hier en overal om ons heen.
De man legde uit dat ze op zoek waren via GPS naar een schat; een spel geocaching genoemd. Via een rebus worden er aanwijzingen geven voor coördinaten, die je dan intikt en je naar een plek brengen, waar in een gesloten bus/emmer, schatten liggen; kleine schatten voor kinderen en andere dingen.
Nee, zeiden we die schat hebben we niet gezien.
Ze vertrokken weer. Maar even later waren ze er weer en vonden nog geen drie meter van ons vandaan de schat…!
De woorden van Else waren blijven hangen; we zaten hier inderdaad omringd door allemaal schatten; de bomen met hun wijsheid. Ik schreef vlug een brief met een uitnodiging om op zoek te gaan naar nog een “schat”. Want zitten onder een boom is fijn. Misschien voel je je gesterkt door de boom. Misschien fluistert de boom je wat in. Volg je gevoel en zoek in de buurt een boom die je aantrekt. Woorden van die strekking.
En zowaar, onze brief werd door “opa” in het logboekje gelegd; een boekje dat in de bus teruggelegd werd nadat erin geschreven was wanneer de schat gevonden was en wat meegenomen werd om in een volgende gevonden schat te leggen.
Wat wonderlijk. Op een manier die we nooit hadden kunnen bedenken, kregen we een kans om het contact met de bomen aan meer mensen te geven als mogelijkheid.
De bomen kregen een kans door en voor de schatzoekers…



We kwamen daarna uit bij de spiraal die Else samen met anderen gelegd had. We hadden er van te voren nog een gesprek over gehad omdat één van de mensen gezegd had dat de spiraal leidde naar een zwart gat waar alle niet verteerbare resten van de bomen heen konden gaan. Ik was het er niet mee eens. Zwarte gaten zijn naar mijn informatie, plekken die gebruikt worden door niet zulke prettige energieën, die zwarte gaten hebben gecreëerd om zichzelf in stand te houden nadat ze geconfronteerd werden dat hun energie eindig was doordat ze zich afgesneden hadden van de oerbron van God en ze zich moesten gaan voeden met energie van andere systemen.



Op de plek zelf, zag ik een andere wereld in mijn geestesoog, een wereld vol water, met watervallen en alles was groen.
Dit herinnerde Else aan haar beeld van toen ze de spiraal legde; ze had toen gezien dat het centrum van de spiraal niet een zwart gat was, maar een poort voor de bomen om naar de bomenhemel te kunnen. Wauw. Ontroering bij ons beiden.
In stilte ( en mijn diep gevoeld respect voor haar trouw aan zichzelf) liepen we naar de Boom van het Verborgen Weten. Op onze weg er naartoe, kwamen er 4 hertjes op onze weg. Rank en lenig renden ze in eerste instantie weg, maar toen we stilhielden, konden we even goed kijken naar deze prachtige dieren.


Door de ontmoeting met de prachtige Boom van het Verborgen Weten kon ik niet anders dan stil worden. Alleen al de enorme vorm; alleen al de stam was zo breed dat je die niet alleen kon omarmen, de takken nog wel. We gingen in de boom zitten. De Boom voelde als een veilige plek. Het was deze boom geweest die als foto door Else aan me gestuurd was. De boom vertelde dat het niet ging om hem/haar, maar dat de roep naar mij voor het hele gebied geweest was. Dat in het samen delen en (h)erkennen van onze ervaringen(die van Else en mij) we het mogelijk maakten, dat bomen hun informatie aan meerdere mensen konden geven.





Toen was het tijd voor de Boom van harmonie tussen het mannelijke en vrouwelijke. Met een sterke seksualiteit .  Else leerde me het zien ; welke stam is het vrouwelijke en welke mannelijke. De boom begon als een stam, splitste zich daarna in twee stammen. We drumden en zongen.
Heerlijk om bij het diepe verlangen van gelijkwaardige partnership te komen. Dank je wel.
Samen met Else kreeg ik een aanwijzing hoe ik bij mij in Assen zo’n zelfde energie kon vinden in het bos vlakbij.



En na al deze ongelooflijke geschenken, liet Else me kennismaken met haar beste vriend; berk 4.. Ik vroeg toestemming aan haar om deze prachtige berkvriend te mogen omhelzen.
Schoorvoetend deed ik het. Het was alsof ik een echte vriend omarmde. Ik sloot mijn ogen en voelde me geborgen, gezien, alsof ik daadwerkelijk omarmd werd door mijn beste vriend.
Deze berk had haar in eerste instantie behoorlijk geconfronteerd met haar pijn. Hij was er om haar die pijn te laten helen. En omdat zij dat gedaan heeft, kon ik zonder confrontatie genieten van de liefde. Weer werd mijn respect en liefde voor haar verdiept, wat een werk en toewijding had ze al gebracht in dit gebied en met de bomen.
Zij, en zoveel andere mensen, die in en met de natuur werken, worden niet gezien in hun werk, want het werk ligt op een onzichtbaar vlak, althans onzichtbaar voor de meeste mensen.

  

Toen mocht ik kennis nemen van de Boom van Golvende Liefde. Wat een liefde, toen ik deze boom omarmde. Ik wilde checken wat het verschil was van deze boom met andere bomen in de omgeving, Het bleken allemaal bomen te zijn met een aspect van liefde; trouw,vrede enz. Echt een plek om mensen mee naar toe te nemen om kennis te maken met het gevoel van hoe liefde tot en met een boom zou kunnen voelen.

Huiswaarts, met een groot gevoel van dankbaarheid. Dankbaar dat de bomen me verwelkomd hebben, dat we konden delen, de magie en synchroniciteit vanuit onze intentie konden ervaren.
Een sprookje was het.







Met Harte Dank aan Chrisan voor dit verslag !
Chrisan is te vinden op facebook 
of te bereiken via mail : chrisanlaarman@tiscali.nl