26-05-2012

Tuin in Zeeland



Tijdens een workshop van Pa Dave ontmoette ik Dorothée de Wilde, met wie ik contact hielt.
Zij heeft ook geholpen met het bouwen van de spiraal in de Duinen.
Na haar verhuizing ontving ik een mail van haar met de volgende vraag :


Ik zou het leuk vinden als je eens een keer naar hier komt om mee te voelen hoe het met de energie van 'ons bos, is en wat er nodig is. Zullen we eind maart eens een afspraak maken?


De afspraak werd gemaakt en ik reisde af naar Zeeland.
Ik vond het heel spannend want de Bomen in de Duinen die ken ik, en zij kennen mij, communicatie ontstaat doorgaans vrij snel en helder. Maar deze bomen zijn onbekend ! 
We begonnen in een willekeurige hoek van de tuin, bij de blokhut. Deze hut gaat dienst doen als plek voor retraite. De heerst een heerlijke rust, waar vogels de stilte fluiten. Het perkje naast het hutje vraagt om wat creatiefs, iets maf, raar en vooral vrolijk !  
Op meerdere plekken maar vooral dicht bij de ingang van de tuin staan liguster struiken die dusdanig in elkaar verward zijn vergroeid, dat ze elkaar  verstikken. De energie daar blokkeert de doorstroming naar het huis. De knoop van de struiken geeft ook in mijn lichaam een knoop gevoel. een knoop in mijn buik, knoop in mijn hooft en als ik de impuls volg dan krimp in elkaar. Echt heel naar !


De andere kant van de tuin is een echt bos(je). we lopen er rustig daarheen.
Aan de uiterste hoek staat een vlier die mijn aandacht vraagt. Ik ga er naar toe en begrijp dat het niet over deze struik gaat, maar om de vlier die op de andere hoek van het bos staat. Even is er wat verwarring. Dorothée was al op zoek gegaan naar vlier in haar bos en was tot de conclusie gekomen dat er maar één vlier is. We lopen naar die andere hoek van het bos om te kijken wat er aan de hand is. Daar vinden we overwoekerd door een vreemd gesnoeide boom een VLIER !!! Die heeft duidelijk wat licht, lucht en ruimte nodig.
In het midden is een vierkant gemaakt met een laag hekje er om heen. In het midden staat een boom. Dorothée heeft er een werkplekje van gemaakt met verpoot tafeltje en wat potten. Het voelt er zwaar en donker. Met water, zang en belletjes reinigen we de energie.
Het boomgaardje in de achtertuin voelt een beetje "leeg" als een zwangere buik zonder baby. Of de Vrucht niet wordt gewaardeerd. Dorothée spreekt haar liefde uit voor appel en peren boom. Dan voelt het of een grote lieve glimlach de hele tuin verlicht !


Aan het einde van de middag keek ik tevreden terug. ik vond dat het verrassend goed was gegaan, de plek gaf duidelijk aan waar energie blokkeerde, welke struik belangrijk is voor het geheel en graag wat meer ruimte kreeg. Ik vond het heerlijk was om zo samen door haar bos te struinen !


Dorothée :  we hebben meteen de in elkaar verstrengelde ligusters weggehaald en samen met de acties die wij al hadden uitgevoerd (reinigen omheinde vierkant) is onze plek op een voor ons goed voelbaar zuiverder en hoger energetisch niveau gekomen. Ik heb mooie groene halfedelstenen gekocht om bloemen te maken op de plek waar ik eerst een energiecirkel had gedacht. De eerste stenen liggen er al en ik voel dat ook deze aandacht de plek goed doet. Dank voor jouw aanzet hiertoe!

Ook heeft ze een verslagje geschreven over mijn werking op haar terrein: 

Lieve Else, wat mij raakte, de dag dat je bij ons was, is dat jij, als je je eenmaal op je gemak voelt, helemaal natuurlijk in verbinding gaat met de natuur op het terrein. Dat doe je op een geheel eigen manier. Ik weet niet of je veel opleidingen hiervoor gedaan hebt, maar ik heb de indruk dat dat niet het geval is. Dat komt op mij des te sterker over. Alles wat je doet komt heel natuurlijk in je boven en heeft zich ontwikkeld tot een heel eigen wijze van werken. Dus niet anderen nabootsen, maar heel goed voelen wat er gedaan wil worden door jou. Juist omdat je met enige verbazing dit vermogen in je zelf hebt omarmd en ook een exacte achtergrond hebt, en dus de worsteling kent tussen gevoel en verstand, komt er een mooie heel geloofwaardige en integere werking uit jou voort.


De rode draad in jouw leven lijkt  het thema 'zenden-ontvangen'. Het leuke daarvan vind ik dat je dit eerst op een hele verstandelijke en materiële manier in de wereld hebt gezet ( jouw opleiding op de zeevaartschool en jouw baan als traceerder van zendstations). Eigenlijk was je toen al jouw unieke gave op het spoor, maar was je nog niet in staat om daar de passende vorm bij de vinden in deze toch ook heel materieel en verstandelijk ingestelde en georganiseerde wereld.


Nu ben je bezig met je gave in de natuur rondom dit thema 'zenden-ontvangen'. Je stemt je af op de golflengtes van alle onderdelen van de natuur: dan weer zendt je energie (in wat voor vorm dan ook) uit en weet je dat de natuur die energie ontvangt, dan weer ontvang je signalen van de natuur, weet deze ook nog 'te decoderen' en reageert daarop. Kortom je weet je goed af te stemmen op de juiste golflengte van plant, boom of plek……..Volgens mij ben je helemaal bezig met waarvoor je bedoeld bent.


Wat mij opviel is dat je meer dan een innerlijk oog/oor hebt voor plekken waar de natuur 'verward en bekneld' is geraakt of elkaar bijna 'verwurgd'. Het woord 'verdrukking' komt ook in mij op. Je gevoeligheid hiervoor maakt dat je je denk ik altijd vooral hierop zal richten. Misschien heb je zelf in je eigen leven ook met deze aspecten te maken gehad en dat scherpt dan over het algemeen je antenne voor dit soort zaken. Vaak ontstaat hieruit een soort meesterschap op dit gebied. Jij kent dan als geen ander de emoties en gevoelens rondom deze aspecten. (Ik weet niet of verwarring/beknelling door de omgeving voor jou een levensitem was/is, dus of het is onzin, of het is de moeite waard om hier eens over te reflecteren).


Ik zag ook hoe ontspannen, authentiek en humorvol je wordt als je je helemaal overgeeft aan jouw gave. Kortom : wees die gave en ontwikkel hem verder helemaal op eigen wijze.


Dank dat ik getuige mocht zijn, Dorothée



meer informatie :  http://www.dorotheedewilde.nl/

Dank aan Dorothée voor dit verslag !!





24-05-2012

de kwetsbare Eik





Hoewel ik intenser contact kreeg met de bomen in de Drunense Duinen lukte het me nog niet direrct dat contact ook te maken met alle bomen uit mijn tuin. De Lijsterbes en de Els waren wel te berijken maar de Eik ... nee geen toegang.




Maar toen werd het voorjaar ...
hij liet zijn oude blaadjes van vorig jaar vallen
en uit verse knopjes kwamen verse blaadjes
en deze blaadjes zijn zo zacht, licht doorschijnend 
en toen .. was er contact  !!!
zo zacht zo lief zo kwetsbaar zo ontroerend












ik voelde me vol ledig verbonden met onvoorwaardelijke liefde
ook voelde ik mijn eigen kwetsbaarheid
en tevens de kracht die daar vanuit gaat






Ik begrijp deze boom nu beter
hij heeft totaal geen behoefte aan wie of wat dan ook
hij IS gewoon Liefde
en vooral in het voorjaar
bied hij gelegenheid ff hoi hallo lief te zeggen
nu we vriendjes zijn voel ik ook op andere momenten even een liefdevol 


Hallo !!