De afgelopen week, de Stille week, kwamen diverse lijntjes bij elkaar.
Nu ik weer voorzichtig begonnen ben met "Bomen met het Bos" besef ik deze dagen de overeenkomst met mijn eigen leven. Mijn eigen lijdensweg.
Ik was diep geraakt en onder de indruk van het boek Gesprekken met Müller van Verena Staël von Holstein waarin zij oa verteld over de betekenis van Pasen voor de natuurwezens.
Dat laat ik deze week diep tot me door dringen.
Dan kom ik tot de conclusie dat mijn verhaal verteld moet worden, en wel NU.
Hoe toepasselijk om dit te delen met Pasen.
Dus laat ik bij het begin beginnen :
Dat was in 2009 ... toen ik geroepen werd door een boom.
Geroepen om naar het bos te komen en mij op een andere manier te verbinden met het bos. Dit is een verhaal op zich en staat al uitgeschreven op dit blog.
2011
Vanuit deze verbinding ontstond een vriendschap van dienstbaarheid waarin ik intuïtief de impulsen volgde welke ik verstond vanuit deze verbinding / de communicatie met de bomen en het gebiedje.
Vaak leek het op spelen ! Een dansje op de ene plek, een lied op de andere.
Soms ook leek het of ik gevraagd werd door het gebied te lopen. Dan verbond ik mijn hart met mijn voeten. In het landschap zag ik lijnen van licht welke ik volgde. Het leek wel Shiatsu ! Dit heb ik ook al uitgeschreven op dit blog zie landschapshiatsu.
Het ging allemaal zo vanzelf en natuurlijk ! Het kwam gewoon in me op ...en ik volgde .... ik kwam altijd blij thuis
Toch was ik ook onzeker :
Wat gebeurde er dan ?
Wie of wat volgde ik ?
Deed ik het wel goed ?
Natuurlijk kwamen de juiste mensen mijn pad ! Twee bevriende therapeuten welke ik mijn avonturen en mijn twijfels vertelde kwamen mij helpen.
Echter toen veranderde alles !
In het bos voelde zij waar zwaarte hing, waar onze "hulp" nodig was.
Ik ging hier helemaal onderuit ! Deze energieën kon ik niet buiten me houden. De zwaarte en zwart drongen diep in mij door.
In mijn onzekerheid twijfelde ik niet aan deze verandering.
Zo kwamen we bij één van mijn boomvrienden welke ik "Vrolijke Den" had genoemd. Hier waren blijkbaar ook nog andere krachten aanwezig ! Onder het laagje vrolijk zat een Boze Heks. Zij benoemde het trauma en de plakkende zwaarte. Ik voelde nu ook dat het er was. Ik werd er door gegrepen, in mee gesleurd .... dieper .... en dieper ..... Tot in de diepste diepte van mijn eigen waanzin.
Zo veranderde mijn geliefde bos in een hel. Ik kon er niet meer lopen zonder negatieve zware energien op te doen. Ik kon überhaupt bijna nergens meer komen. Overal waar rommel lag voelde ik me geroepen het op te ruimen. Dat is op zich niet zo erg / positief zelfs , maar het feit dat ik mij daar schuldig bij voelde wel. Ik schaamde me dat ik mens was, dat soortgenoten van mij hun zooi zomaar neergooien. Die schaamte was giftig !
Op veel plekken plakken aardgebonden geesten. Slachtoffers van de oorlog of zielen die om welke reden dan ook niet gelijk door wilden naar het licht. Deze energieën zag en voelde ik ook .... allemaal en overal . Het leek of ze met z'n allen op me sprongen en dat ik ze moest helpen.
In deze toestand bleek ik ook erg aantrekkelijk voor teken. Een zware antibiotakuur tegen lyme werd de beroemde druppel. Ik kon niet meer op mijn benen staan. Volledig maar dan ook echt helemaal leeg. Ik gaf het dan ook bijna op. Wist me geen raad.
Deze diepe duisternis moest ik doorheen, door voelen, door leven.
Deze periode duurde gelukkig niet zo heel lang, al snel zag ik weer lichtpuntjes.
Maar het herstel, vooral het herstellen van vertrouwen, is een lange weg.
Aardsengel Michaël bleek een waardevolle krachtige helper. Hij weet wel raad met duisternis. Met zijn lichtend zwaard was hij mijn redder.
Langzaam maar zeker werd het weer licht. Stukje bij beetje bewust van wat er was gebeurd en hoe het gekomen was. Stapje voor stapje vertrouwen. Er groeide een "ik hou van mij". Gebrek hieraan was kort samengevat wel de hoofdoorzaak van alle problemen.
Hierbij wil ik ook nog op een rijtje zetten wie en wat mij verder op mijn pad hebben geholpen.
Dat is Matt Kahn. Zijn YouTube boodschappen gaven mij oa helderheid hoe ik kon omgaan met zwerfafval. Gewoon zonder oordeel opruimen. Eventueel neutraliseren met een gebedje als mogen de mensheid worden gezegend met liefde en respect voor hun omgeving.
Op Facebook vond ik Alexandra en haar pagina Padmapani met foto's van natuurwezens. Dit maakte een heimwee in mij wakker !
Ik hoorde het bos weer roepen, zag weer gezichtjes in de bomen en werd weer nieuwsgierig. Ik kwam weer blij thuis van mijn bezoekjes aan het bos !
Het laatste zetje werd de cursus welke ik aangeboden kreeg van Padmapani contact maken met de natuurwezens.
Hallo Natuurwezens .... Hier BEN ik !!!
In contact met natuurwezens kreeg ik weer sterk het gevoel dat ze me iets willen vertellen. Herkenbaar, ik was jaren terug niet voor niets het blog Bomen met het Bos begonnen. Deze stap was echter nog wel wat groot.
Om ook hier nog wat zelfvertrouwen in op te bouwen heb ik een cursus channeling bij Pamela Kribbe gevolgd.
Yes ! De verhalen komen weer ! En wat wordt ik blij van dat Bomen !
Bomen met het Bos !!!!
Nu mijn blog weer nieuw leven in blazen.
Maar gewoon de draad weer oppakken, net doen alsof er niets is gebeurd ?
Nee dat kan niet !
Dit verhaal wilde ook gedeeld worden
Dit is belangrijk voor mij om het goed af te ronden.
Het is belangrijk om het nog een keer te doorgronden en is het toeval dat ik precies nu zover ben ?
Nee, dit is gewoon mijn Paas verhaal, mijn weg.
Moeder Aarde en haar wezens hebben onze liefde en aandacht nodig. Daar groeien ze van, worden ze blij van.
Liefde, Aandacht en Blij
